Stop This War


So the war is here again, not that it ever stops but we pretend it lives far away from us and visits its folks once in a while. That is how disinterested in loss of life we are. Till the rifle points at our head, till the bomb falls on our house, till the possibility of it coming to live next door becomes too real.
Volodymyr Bilyk Visual Artist/ Writer/poet and Editor talks from the shelter in Kyiv of why Russia needs to be stopped. He is fuming and rightly so
“I left my home on Thursday, pretty much got up, took everything I could in a backpack and leftI went all the way to the city line on foot before one good man gave me a rideMy home is probably burgled at this point. So it means I only have what’s on me and my laptop. Everything else – my books, my boots, my works, my notebooks – are gone

I don’t have not much to lose and from what I see my efforts to bring awareness to this nightmare fall on deaf ears. I get laughed at, banned from groups and chats and shamed for even daring to say something about this.
I’ve never felt more powerless and left behind in my life. I know UAF try their damnedest to fight back and deep in my heart I still have the spark of the fighting spirit, but in the moments like this I’m down full of fear, uncertainty and doubt. Just what they want, just what they need to win. I need to pull myself together and get up, get back to work, try and try again. I don’t believe in God and I don’t think prayers can lead to anything substantial. I believe in myself, I believe in my brothers and sisters fighting against this scum. ”

THIS IS WAR people. Stand with Ukraine, Stand against the Bullies. Your home is the best place on Earth. No one deserves this attack on their homes, there are little kids in shelters, huddled together and explosions on every side. They are wearing masks but who will protect them from War – the biggest pandemic.
WITH YOU VOLODYMYR BILYK

Posted on by BUTTERFLIES OF TIME 0

Reena Prasad | Chipmunk in Thiruvananthapuram


Chipmunk’s latest edition is a beautiful collection. Many thanks to Gopikrishnan Kottoor Sir for publishing my poem over there


Night Train Over Nila

The girl in the train at 4 am moves quietly
She opens the heavy door
Her hands grasp the steel handles on either side
Her hair is a wild creature
clamoring for escape
The playful wind makes her mid-thigh dress a balloon, rushing out when she pats it down
Standing in the rumbling doorway, she is light as a fleeting thought or a frail memory holding on to life
Her wrists clasped over steel, its blue veins rising

Over the Nila, there is a blue language spoken by earth
heard only when one is ready to abandon words
The hooting train is a blurry sadness over its waters
The night is speaking
The girl is still; listening intently
It tells her that the day can never be as beautiful as night
It promises to be always hers to summon at will

Years later, she will be glad
she held on fast
and listened only to earthspeak

(c) Reena R

Reena R. lives in Sharjah, United Arab Emirates . She is the recipient of the Reuel Prize for Poetry 2018. She has co- edited two anthologies and is a practicing poet.

Posted on by BUTTERFLIES OF TIME 0

Malayalam Translations#2 : Vaikol


Very happy to share my poem Vaikol’s translation into Malayalam by Kc Muraleedharan Sir 🙏🏽


വൈക്കോൽ

ഞാൻ നിന്നെ തൊഴുത്തിൽ പരതി നടക്കുമ്പോൾ
നീ വൈക്കോൽ കന്നുകളുടെ ഇടയിലൊളിച്ചിരുന്നു
സൂര്യമധുരവും വേനൽമണവുമണിഞ്ഞ് .
പൈക്കുട്ടി അതിന്റെ പാൽമൃദു വാകൊണ്ട് എന്റെ നീളൻ കുപ്പായം
തിന്നാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ,
അമ്മപ്പശു നീണ്ട നാവു നീട്ടി കലമ്പുന്ന തൊട്ടിയിൽ നിന്നും അർദ്ധദ്രവമായ കാടി കിർർർ ശബ്ദത്തോടെ അകത്താക്കി
തെച്ചിപ്പൂങ്കുലകൾ പൂമ്പാറ്റക്കാറ്റിൽ തലയാട്ടി
പക്ഷെ നീ ആ പൂഞ്ചുവപ്പിനടിയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല
ആ ചക്കമരത്തിന് എന്നേയും നിന്നേയും ഒളിപ്പിക്കാമായിരുന്നു പക്ഷെ ഉറുമ്പുകൾ സങ്കടത്തോടെ ഒരു ചത്ത ജീവിയെ ആ തവിട്ടു പാതയിലൂടെ താഴേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ടു പോയിരുന്നു, മൗനം ജാഗ്രതയോടെ സാന്നിദ്ധ്യമായി.
ചിത്രകാരൻ ബ്രഷ് ചലിപ്പിച്ചപോൽ മുതുകിലൂടെ താഴോട്ടോടുന്ന വർണ്ണ വരകളുള്ള അണ്ണാറക്കൊട്ടൻ പലതവണ താക്കീതായി ചിലച്ചു.
ശത്രു അടുത്തായിരുന്നു, തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്തത്ര അടുത്ത്
വൈക്കോൽ കന്നുകൾ ഒന്നൊന്നായി പതുക്കെ മറിഞ്ഞു വീണു
നീയപ്പോഴും വേനൽക്കാറ്റിന്റെ താരാട്ടുപാട്ടിൽ നിന്റെ കച്ചിതോണിയിലുറങ്ങി
ഞാൻ വറ്റിയ കുളത്തിന്റെ അടി പറ്റെ ചികഞ്ഞു,
ഒരു പന്നൽ ബൊക്കെ നിന്നെ അതിശയിപ്പിക്കാനായി അവിടെ ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്നു
ഞാനതു തീർത്തപ്പോഴേക്കും നീ ജയിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു
അവർ നിന്നെ കണ്ടെത്തിയപ്പോഴേക്കും നീ ഒരുഷ്ണകാലമദ്ധ്യാഹ്‌ന സ്വപ്നത്തിന്റെ കവാടം കടന്നിരുന്നു
ആ സുവർണ്ണ വാതിലിന്റെ താക്കോൽ പന്നൽക്കൂട്ടം മുറുകെപ്പിടിച്ച എന്റെ കൈകൾക്ക് കണ്ടെത്താനായതേയില്ല

Vaikol( straw) by Reena R

You hid between the bales
sun-sweetened, smelling of summer
while I was searching the erithil( cow shed)
The new calf with its milk-soft mouth tried to eat my frock,
its mother’s long tongue rasped her semisolid lunch from a clangy trough
Huge bunches of ixora nodded in the butterfly breeze
but you were not under the red blooms
The jackfruit trunk could have hidden the two of us but sad ants were dragging a corpse
down that uneven brown road and a silence stood to attention
A squirrel with brush strokes running down its back chirped several warnings.
The enemy was near, so near that it was lost on me
The bales toppled gently, one after the other
while lulled by the venal kaattu, you slept in your vaikol boat
I combed the dried pond bed,
a fern leaf spray taking shape to surprise you
By the time I gave up, you had won
When they found you, you had
passed through the door in a midsummer noon dream
The golden door to which my posy-clutching hands found no key

*Venal kaattu : summer breeze
(Vaikol was published in Fasihi magazine)

Posted on by BUTTERFLIES OF TIME 0

Malayalam Translations of My Poems -1


1. Looking at Loss

A poem I wrote in 2019 after the demise of my Dad translated by KC Muraleedharan

പോയ്പ്പോയതിനെ നോക്കുമ്പോൾ

അങ്ങിങ്ങ് കുറച്ച് മുടി, എല്ലാം നരച്ചത്.
തിളങ്ങുന്ന കഷണ്ടി
വിടർന്ന പുഞ്ചിരി
ഇടവിട്ട്
അവസാനമില്ലാത്ത നടത്തങ്ങൾ
പക്ഷെ വായുപ്രവാഹം നിലച്ചു
ഞാൻ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു നിന്നു
എന്റെ കാലിടറിപ്പോയി
പക്ഷെ താങ്ങാനിനി അവരില്ലല്ലോ

Looking at Loss

Sparse white hair
Shining pate
A grin
with gaps
Endless walks
But the wind stilled
Stunned, I stumbled
but he will not hold me again
©reenar

Posted on by BUTTERFLIES OF TIME 0